اقاله نمودن لغزش‌ها جایز است مگر در حدود:
رسول خدا جفرمود: «أَقِيلُوا ذَوِى الْهَيْئَاتِ عَثَرَاتِهِمْ إلاَّ الْحُدُودَ». «نادیده بگیرید از صاحبان مروت لغزش‌های آنان را به جز حدود». من می‌گویم: منظور از «ذوی الهیئات» صاحبان مروت هستند، پس اگر از مرد صالح و نیک و متدین معلوم گردید که اشتباهی کرده است، و آن هم به صورت سهل انگاری بدون قصد برخلاف عادتش، بازهم پشیمان شد، پس مناسب است که امثال این‌گونه لغزش صرف نظر گردد، یا این که آنان کسانی هستند که در میان مردم وجاهتی دارند و رعب و بیمی دارند پس اگر بر هر گناه بزرگ و کوچک به آن‌ها سزا داده شود، این به معنی گشودن دَرِ فتنه و بغاوت و اختلاف با امام است؛ زیرا بسا اوقات مردم چنین چیزها را تحمل نمی‌نمایند.
اما حدود نباید نادیده گرفته شوند، مگر این که برای دفع آن‌ها سبب شرعی باشد، و اگر آن‌ها نادیده گرفته شوند، مصلحت از بین خواهد رفت و فایده حدود باطل خواهد شد.