حجة الله البالغه - جلد دوم

رخصت به وقت عذرها:

و چون از تمام تشریع این هم است که به هنگام معذوریت‌ها رخصت‌هایی بیان گردد، تا مکلفان به حسب توان خویش بتوانند طاعت و بندگی انجام دهند، و این مقدار مفوض به رأی شارع می‌باشد تا حد متوسط را در نظر بگیرد، و سپرد خود آن‌ها نیست که نشاید راه افراط یا تفریط را پیش گیرند، رسول خدا جتوجه فرمود تا برای رخصت‌ها و عذرها ضابطه‌ای مقرر بفرماید.

از اصول رخصت‌هاست که به اصلِ طاعت باید توجه کرد، موافق به آنچه دستور حکمت برّ و نیکی است و روی آن در هر حال استوار ماند، و باید دید که دراین باره شارع چه حدود و ضوابطی مقرر فرموده است، تا به سهولت بتوان به نیکی تمسک جست، پس در آن‌ها به اعتبار اسقاط و تبدیل به مقتضای ضرورت تصرف نماید.

از جمله عذرها یکی سفر می‌باشد، و در آنچنان حرج و مشقتی وجود دارد که نیاز به بیان نیست، لذا رسول خدا جرخصت‌هایی مشروع قرار داد.