حکمت در تقرر عدت به چهار ماه و ده روز:
جز این نیست که چهار ماه و ده روز در عدتش مقرر گردید، زیرا که چهار ماه سه چِلّه [۳۲]است، و این مدتی است که روح در جنین دمیده می‌شود، حرکت چنین از این تأخیر نمی‌شود، ده روز بر آن افزوده شد تا این حرکت نماین گردد. و نیز این مدت، نصف مدت حمل عادی است که در آن به نظر ظاهر، استقرار حمل ظاهر می‌گردد، و بر کسی مخفی نمی‌ماند.
[۳۲] هر چلّه معادل ۴۰ روز.