شرع به انجام نوافل ترغیب نموده است:
چون از جمله رحمتهای ملاحظه شده در شرع، یکی اینست که چیزهای لازم و آنچه فایده کامل طاعات به وسیله آن به دست میآید، برای مردم بیان گردند، تا که هرکسی سهم خود را بردارد، و تا آن که به ارتفاقات مشغول و متوجه است، به واجبات متمسک گردد، و فارغ که متوجه تهذیب نفس و اصلاح آخرت خویش است کامل آن را ادا نماید؛ بنابراین، عنایت تشریعی، به بیاننمودن نمازهایی پرداخت که به صورت نفلی خوانده میشوند، و آنها را به اوقات و اسباب موقت نمود که مناسب آنها بودند، و بر انجام آنها ترغیب و تشویق نمود، فواید آنها را ابراز داشت، و به نمازهای نفلی غیر موقت اجمالاً ترغیب فرمود، مگر این که مانعی وجود داشته باشد، مانند اوقات منهی عنها.