حجة الله البالغه - جلد دوم

فضیلت صدقه:

رسول خدا جفرمود: «اتَّقُوا الشُّحَّ فَإِنَّ الشُّحَّ أَهْلَكَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ» الحدیث، «که از بخل خود را به دور نگهدارید، زیرا بخیلی گذشتگان قبلی را از بین برد». و نیز فرمود: «إِنَّالصَّدَقَةَ تُطْفِئُ غَضَبَ الرَّبِّ». «صدقه‌ دادن، خشم خدا را فرو می‌نشاند»، و نیز فرمود: «إِنَّ الصَّدَقَةُ تُطْفِئُ الخَطِيْئَةَ كَمَا يُطْفِئُ الْمَاءُ النَّارَ» «که صدقه ‌دادن، گناهان را چنان خاموش کرده و از بین می‌برد که آب آتش را خاموش می‌کند»، و نیز فرمود: «فإن الله يتقبلها بيمينه، ثم يربيها لصاحبها» الحدیث، «که خداوند صدقه را به دست راست گرفته باز آن را برای صاحبش پرورش می‌دهد».

من می‌گویم: فلسفۀ همه این‌ها این است که دعوت ملأأعلی در اصلاح حال آدمی‌زاد، و رحمت برای کسی که در اصلاح شهر یا در تهذیب نفس خویش بکوشد، به این انفاق‌کننده برمی‌گردد، پس این علومی را در ملأ سافل و بنی آدم پدید می‌آورد که با او به خوبی برخورد نمایند، و این سبب آمرزش گناهان قرار می‌گیرد.

و معنی پذیرفتن خداوند، آن را، این است که صورت عملی در مثال، به سوی صاحبش برگردد، و این نعمت در اثر دعاهای ملأأعلی و رحمت خداوند به او، به پایه تکمیل می‌رسد، و همین است منظور از این قول رسول خدا جکه فرمود: «مَا مِنْ صَاحِبِ ذَهَبٍ وَلاَ فِضَّةٍ لاَ يُؤَدِّى مِنْهَا حَقَّهَا إِلاَّ إِذَا كَانَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ صُفِحَتْ لَهُ صَفَائِحُ».الحدیث «که نیست هیچ صاحب طلا و نقره‌ای که حق آن‌ها را ادا نکرده باشد، مگر این که در روز قیامت برای او تخته مانند صفحت له صفایح درست کرده می‌شوند».