حجة الله البالغه - جلد دوم

اگر نیازمندی میوه‌ای خورد، آن را باید نادیده گرفت:

رسول خدا جنسبت به میوه‌های آویزان سؤال گردید، فرمود: «مَنْ أَصَابَه بِفِيهِ مِنْ ذِى حَاجَةٍ غَيْرَ مُتَّخِذٍ خُبْنَةً فَلاَ شَىْءَ عَلَيْهِ». «هر کسی چیزی به دهان خورد، در صورتی که نیاز داشت و با خود به منزل نبرد، غرامتی بر او نیست».

باید دانست که راه دفع مظالم در میان مردم این است که باید جلوی کسی را که به مردم ضرر می‌رساند، و بر آن‌ها تجاوز می‌کند، گرفت، نه این که در پی حرص و کینۀ او قرار گرفت، پس در صورت خوردن از میوه آویزان بدون از برداشتن و بردن آن، چیزی است که مردم به خوردن نیازمند، تا در حد سیری شکم بخل نمی‌ورزند، به شرطی که از حد عرف متجاوز نباشد، و برای خود ذخیره جمع نکند، و میوه‌ها را به سنگ نزند، زیرا عرف تا این حد را نادیده می‌گیرد، پس هرکسی که تا این حد هم مدعی شد، او به دنبال بخل رفته است، و ضرررسانی را در نظر گرفته است، لذا نباید به ادعای او توجه کرد، اما اگر میوه بسیار کم است، یا او برگرفت و به خانه برد، یا به درخت‌ها سنگ پرتاب کرد یا در تلف‌کردن بوجه من الوجوه از حد تجاوز نمود، بر او باید تعزیر و غرامت اجرا گردد.