رواتب الفرایض:
از آن جمله سنتها، رواتب فرایض میباشند، اصل در آنها این است که چون اشتغال به امور دنیا، مردم را از یاد خدا فراموش کرده از تدبّر اذکار و دریافت نتیجه طاعات باز میدارد، زیرا همیشهماندن بر هیأت حیوانی را پدید آورده قسوة و دهشت برای ملکیت ایجاد میکند، لازم شد که برای آنها چنان صیقلی مشروع گردد که قبل از فرایض به کار رود، تا هنگامی که در فرایض داخل شود قلبش صفا یافته همتش جمع گردد، بسا اوقات انسان چنین نمازی نمیخواند که فایدۀ آن را دریابد، و به این اشاره شده است، در این حدیث که آن حضرت جفرمود: «كم من مصلٍ ليس من صلاته إلا نصفها، ثلثها، ربعها». «چه بسیار نمازخوان هست که از نمازش به نصف یا ثلث یا ربع بیشتر استفاده نمیبرد»، لذا واجب شد که به خاطر تکمیل هدف، بعد از آنها نمازهای سنت أداء گردد.