خضوع و توجه قلب:
اصل در این باره این است که خضوع قلب برای خدا، و توجه آن به سوی او، به خاطر تعظیم و ترس و بیم از او، امری است مخفی که باید تحت ضابطه‌ای قرار گیرد، لذا رسول خدا جآن را به دو چیز منضبط قرار داد: یکی آن که با بدن و رخ خویش، روی به قبله بیاورد، دوم آن که به زبان بگوید: «الله أکبر» این از آنجاست که در سرشت انسان است که هرگاه در قلبش چیزی جایگزین گردد، زبان و سایر اعضاء موافق آن، به حرکت درمی‌آیند، و همین است منظور آن حضرت جکه فرمود: «إن في جسد آدم مضغة» الحدیث، پس عملکرد زبان و اعضاء نزدیک‌ترین مظنه و جانشین، برای عمل قلب می‌باشد و برای منضبط‌کردن آن، چیز دیگری صلاحیت نخواهد داشت.