حجة الله البالغه - جلد دوم

برگزیدن بهترین نام و لقب:

از آن جمله است: آداب صحبت و گفتگو، رسول خدا جفرمود: «أَخْنَى الأَسْمَاءِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عِنْدَ اللَّهِ رَجُلٌ يَسَمَّى مَلِكَ الأَمْلاَكِ». «بدترین نام‌ها در روز قیامت به پیش خداوند آنست که مردی «شاهنشاه» نامیده شود». رسول خدا جفرمود: «لاَ مُلْكَ إِلاَّ لِلَّهِ».«پادشاهی نیست مگر برای خدا»، و در باره کنیت‌گذاری به ابوالحکم فرمود: «إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَكَمُ وَإِلَيْهِ الْحُكْمُ».«خداوند است حکم‌فرما و حکم به او برمی‌گردد».

من می‌گویم: جز این نیست که این به خاطر تعظیمی که منجر به شرک بود منع گردید.

رسول خدا جفرمود: «لاَ تُسَمِّيَنَّ غُلاَمَكَ يَسَارًا وَلاَ رَبَاحًا وَلاَ نَجِيحًا وَلاَ أَفْلَحَ فَإِنَّكَ تَقُولُ: أَثَمَّ هُوَ؟ فَلاَ يَكُونُ، فَيَقُولُ: لاَ».«غلامت را به یسار، رباح، نجیح و افلح نامگذاری نکن؛ زیرا تو می‌پرسی آیا او آنجاست؟ و او آنجا نمی‌باشد، پس مسئول می‌گوید: نه».

حضرت جابر س فرموده است که: پیغمبر جخواست که از نامگذاری به یعلی، برکت، افلح، یسار، نافع، و مانند آن‌ها منع فرماید، باز دیدم که از آن خاموش ماند، سپس فوت نمود و از آن نهی نفرمود. من می‌گویم: سبب کراهیت نامگذاری به این نام‌ها آنست که منجر به هیأت مکروهی در اقوال می‌باشد همان‌گونه که اجدع و امثال آن در افعال مکروه هستند.

چنان‌که رسول خدا جفرمود: «الأَجْدَعُ شَيْطَانٌ».

وجه تطبیق بین این دو حدیث این که رسول جدر نهی تصمیم قطعی نگرفت، بلکه هدفش نهی ارشاد به صورت مشوره بود، یا این که علایم نهی نمایان بودند، راوی آن را اجتهاداً به نهی تعبیر نمود، کسی که حفظ داشته، علیه غیر حافظ حجت است.

به نظرم این وجه، با فعل صحابه موافق‌تر است؛ زیرا آنان همیشه فرزندان خود را با این نام‌ها نامگذاری می‌کردند.