حجة الله البالغه - جلد دوم

تقرب به خدا:

رسول خدا جفرموده است که خداوند فرمود: «مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا وَأَزِيدُ، وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَجَزَاؤُهُ سَيِّئَةٌ مِثْلُهَا أَوْ أَغْفِرُ، وَمَنْ تَقَرَّبَ مِنِّى شِبْرًا تَقَرَّبْتُ مِنْهُ ذِرَاعًا، وَمَنْ تَقَرَّبَ مِنِّى ذِرَاعًا تَقَرَّبْتُ مِنْهُ بَاعًا وَمَنْ أَتَانِى يَمْشِى أَتَيْتُهُ هَرْوَلَةً وَمَنْ لَقِيَنِى بِقُرَابِ الأَرْضِ خَطِيئَةً لاَ يُشْرِكُ بِى شَيْئًا، لَقِيتُهُ بِمِثْلِهَا مَغْفِرَةً». «هر کسی که یک نیکی انجام دهد او ده برابر ثواب دارد و اضافه هم می‌کنم، و هر کسی که یک بدی بکند کیفرش یک بدی مانند آنست یا می‌آمرزم، و هر کسی که به من یک وجب نزدیک بشود من به او یک ذراع نزدیک می‌شوم، و هر کسی به من یک ذراع نزدیک شود من به او به قدر پهن ‌کردن دو دست نزدیک می‌شوم، و هر کسی به سوی من ساده بیاید من به سوی او به دویدن می‌آیم، و هر کسی با پری زمین از گناه با من ملاقات کند به شرطی که چیزی را با من شریک نکرده است من با آمرزش مانند آن، با او ملاقات خواهم کرد».

من می‌گویم: هرگاه انسان بمیرد و به این جهان پشت کند و تیزی حیوانی سست گردد، انوار ملکی پرتو افگن گردند، پس خیر کمی از او بسیار به حساب می‌آید، و آنچه بالعرض برایش پیش‌اید بالنسبت آنچه با لذات شده است ضعیف می‌باشد، و مبنای تدبیر الهی بر افاضۀ خیر است.