حجت و قوت هردو باهم لازم‌اند:
باز بسیاری از مردم هست که شهوات دنی و پست، اخلاق درندگی و وساوس شیطان در حب الریاست، بر آن‌ها غالب می‌آید، و رسوم آبایی را در دل‌هایشان پیوند می‌زند، و به آنچه رسول خدا جامر فرموده است یقین نمی‌کنند و در حسن و خوبی آن نمی‌اندیشند، پس رحمت در حق آن‌ها این نیست که تنها بر اثبات حجت علیه آن‌ها اکتفا نمود، بلکه رحمت در حق آن‌ها این است که سرکوب گردند، تا ایمان در قلوب آن‌ها ناخواسته نفوذ کند مانند چکانیدن دوای تلخ در دهان، و سرکوبی حاصل نمی‌شود، مگر با کشتن کسانی که ایذا رسانی بیشتری داشته باشند یا قوه آن‌ها از بین برده شود و جمعیت آنان پراکنده شود، و اموال‌شان مصادره گردد تا به جایی برسند که بر هیچ چیزی قدرت نداشته باشند، پس این وقت پیروان و فرزندان‌شان با عشق و علاقه مشرف به ایمان خواهند شد. بنابراین، رسول خدا جبه هرقل نوشت که «کَانَ عَلَيْكَ إِثْمَ الأَرِيسِيِّينَ».
بسا اوقات اسارت و سرکوب شدن، منجر به ایمان آوردن‌شان قرار می‌گیرد، و به این مطلب رسول خدا جاشاره نموده فرمود: «عَجِبَ اللَّهُ مِنْ قَوْمٍ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ فِى السَّلاَسِلِ». «خداوند از قومی شگفت دارد که در زنجیرها وارد بهشت می‌شوند».