نزول وحی:
باز بر او حق (جبرئیل یا وحی) نازل گردید در حالی که او در غار حرا بود، پس طبعاً پریشان شد، زیرا هرگاه ملکیت غالباید بهیمیت عادتاً پریشان میشود، حضرت خدیجه او را پیش ورقه برد، پس ورقه گفت: این آن ناموس است که بر حضرت موسی فرود آمد، سپس نزول وحی قطع شد، زیرا انسان دو جهت دارد، جهت بشریت، جهت ملکیت، پس به هنگام بیرون آمدن از تاریکیها به سوی نور برخوردها و مزاحمات پیش میآیند، تا این که خداوند امر خود را به پایه تکمیل برساند.
گاه وقتی فرشته را میدید که بر کرسی بین آسمان و زمین نشسته است، و گاهی در حرم ایستاده است که جای ازاربندش به کعبه چسبیده است و مانند آن، فلسفهاش این است که ملکوت با نفوسی که استعداد نبوت را دارند تماس برقرار میکند، پس هرگاه جدا شود جرقه ملکی بر آنها موافق به مقتضای وقت جرقه میزند، چنانکه وقتی نفوس عامه مردم جدا میشوند در خواب بر چیزهایی آگهی مییابند.