حجة الله البالغه - جلد دوم

آفات زبان بر چند قسم هستند:

آفات زبان بر چند نوع می‌باشند:

از آن جمله این‌که: در هر وادی غوطه بخورد، و صورت آن‌ها در حس مشترک جمع گردند، پس وقتی که به سوی خداوند متوجه شود، حلاوت ذکر را درنیابد، و نتواند در اذکار از تدبر و فکر کار بگیرد، بنابر همین بود که از مالا یعنی نهی گردید.

از آن جمله این‌که: بین مردم فتنه برپا کند، مانند غیبت، جدال و تحریک‌کردن مردم.

از آن جمله این‌که: بنابر وقوع پردۀ بزرگی از درندگی و شهوت، پرده‌ای بر نفس پدید آید، مانند فحش‌گویی و یاد نیکی و زیبائی زنان.

از آن جمله این‌که: سبب پدیدآمدن فراموشی از جلال الهی و غفلت از آنچه پیش خداست قرار گیرد، مانند این که کسی به پادشاهی بگوید: شاهنشاها.

از آن جمله با مصالح دین و آیین منافات داشته باشد، بدین شکل که به ترک دستورات شرع وادارد، مانند ستایش از خمر و شراب، و نامگذاری انگور به (کرم) یا این که کتاب الله را گنگ درآورد، مانند نام‌گذاری مغرب به (عِشاء) و عِشاء به (عتمه).

از آن جمله این‌که: کلامی باشد شنیع، مانند افعال شنیع منسوب به شیطان مثل فحش‌گویی، یادآوری عمل جنسی، و اسم‌بردن از اعضاء پنهانی به اسم صریح، و مانند ذکر آنچه به آن‌ها فال گرفته شود، مثل این که بگوید: «ليس في الدار نجاح ولا يسار» «که در خانه پیروزی و سهولتی نیست».