از مقامات قلبی، یکی آنست که مقبولیت مؤمن نازل گردد:
از آن جمله این است که مقبولیت او نخست در ملأاعلی سپس در زمین فرود آید.
رسول خدا جفرمود: «إِذَا أَحَبَّ اللَّهُ الْعَبْدَ نَادَى جِبْرِيلَ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ فُلاَنًا فَأَحْبِبْهُ. فَيُحِبُّهُ جِبْرِيلُ، فَيُنَادِى جِبْرِيلُ فِى أَهْلِ السَّمَاءِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ فُلاَنًا فَأَحِبُّوهُ. فَيُحِبُّهُ أَهْلُ السَّمَاءِ، ثُمَّ يُوضَعُ لَهُ الْقَبُولُ فِى الأَرْضِ». «هرگاه خداوند بندهای را دوست داشته باشد، به جبرئیل ندا میدهد که خداوند فلان بنده را دوست میدارد، تو نیز او را دوست بدار، پس جبرئیل او را دوست میدارد، سپس جبرئیل در آسمانها ندا میدهد که خداوند فلان بنده را دوست میدارد، شما نیز او را دوست بدارید؛ پس اهالی آسمانها او را دوست میدارند، تا این که مقبولیت او در زمین پیاده میگردد».
من میگویم: هرگاه عنایت خداوندی، به محبت این بنده متوجه گردد، آن در ملأاعلی [۲۱]منعکس میگردد، مانند انعکاس نور خورشید در آینههای صیقلشده؛ سپس به ملأسافل [۲۲]الهام میگردد که با او محبت ورزند، سپس کسانی از اهالی زمین که استعداد آن را داشته باشند، با او محبت میورزند، هم چنانکه زمین نرم از حوضچه آب، رطوبت برمیدارد.
[۲۱] در صفحات قبل ذکر شد. [۲۲] دنیا.