حجة الله البالغه - جلد دوم

ذبح با قصب (پارۀ نی):

من می‌گویم: اصل این است که حکم بر ظاهر داده می‌شود، عرض گردید: «إِنَّا لاَقُو الْعَدُوِّ غَدًا، وَلَيْسَتْ مَعَنَا مُدًى أَفَنَذْبَحُ بِالْقَصَبِ». «ما فردا با دشمن برخورد خواهیم نمود و کارد همراه نداریم. آیا با پارۀ نی ذبح نماییم؟» آن حضرت جفرمود: «مَا أَنْهَرَ الدَّمَ وَذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ فَكُلْ، لَيْسَ السِّنَّ وَالظُّفُرَ، وَسَأُحَدِّثُكَ، أَمَّا السِّنُّ فَعَظْمٌ، وَأَمَّا الظُّفُرُ فَمُدَى الْحَبَشَ». «آنچه خون بریزد و نام خدا بر آن برده شود از آن بخورید، به شرطی که برنده دندان و ناخن نباشد، و در بارۀ آن‌ها به تو خواهم گفت، دندان استخوانی است، و ناخن کارد حبشیهاست».