مؤمن برای مؤمن دیگر، مانند بنیانی است که همدیگر را نگه می‌دارند:
آن حضرت جفرمود: «مَثَلُ الْمُؤْمِنِينَ فِى تَوَادِّهِمْ وَتَرَاحُمِهِمْ وَتَعَاطُفِهِمْ مَثَلُ الْجَسَدِ إِذَا اشْتَكَى مِنْهُ عُضْوٌ تَدَاعَى لَهُ سَائِرُ الْجَسَدِ بِالسَّهَرِ وَالْحُمَّى». «مؤمنان در دوستی، ترحم و عطوفت، با همدیگر، مانند یک جسد هستند که اگر عضوی از آن مریض باشد بقیه جسد به بیداری و تب آرام نمی‌گیرد».
و نیز فرمود: «مَنْ لا يَرْحَمِ النَّاسَ لا يَرْحَمُهُ اللَّهُ». «کسی که بر مردم رحم نکند، خداوند بر او رحم نخواهد کرد».