حجة الله البالغه - جلد دوم

تشدید بر حرمت نوحه:

رسول خدا جدر باره نائحه فرمود: «تُقَامُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَعَلَيْهَا سِرْبَالٌ مِنْ قَطِرَانٍ وَدِرْعٌ مِنْ جَرَبٍ». «زن نوحه‌خوان در روز قیامت ایستانیده می‌شود در حالی که قمیصی از قیر و پیراهنی از خارش دارد»، من می‌گویم: جز این نیست که بدین شکل، از آنجا می‌شود که خطایا به او، احاطه نموده‌اند، پس با مجسم‌بودن خطیئه، به صورت بدبویی احاطه‌کنندۀ به تنش، سزا داده می‌شود، و به این خاطر ایستانیده می‌شود که بین مردم مشهور گردد، یا از آنجا که او در حال نوحه‌خوانی می‌ایستاد.

رسول خدا جفرمود: «أربع من أمتي من أمر الجاهلية لا يتركونَهن» الحدیث، «که چهار چیز از امور جاهلیت در امت من قرار دارد که آن‌ها را ترک نمی‌دهند»، من می‌گویم که: رسول خدا جدریافته بود که آن‌ها دست ‌بردار این امور نمی‌باشند، زیرا این متقضای افراط طبیعت بشری است که مانند نیروی شهوانی است؛ زیرا نفوس یک سر درگمی دارند که در انساب بروز می‌کند، و یک الفتی با مردگان دارند که مستدعی نوحه می‌باشد، و انتظاری دارند که منجر به خواستن باران از ستارگان می‌باشد. بنابر این، هیچ گروهی را از عرب و عجم نمی‌بینی، مگر این که این روش در آن‌ها وجود دارد.