درنگ‌کردن دارا، ظلمی است:
رسول خدا جفرمود: «مَطْلُ الْغَنِىِّ ظُلْمٌ وَإِذَا أُتْبِعَ أَحَدُكُمْ عَلَى مَلِىٍّ فَلْيَتْبَعْ». «درنگ کردن ثروتمند در پرداخت، ظلمی است، هرگاه یکی از شما بر ثروتمندی حواله داده شد، باید به دنبال او برود». من می‌گویم: این دستور استحبابی است؛ زیرا در آن قطع درگیری‌هاست.
رسول خدا جفرمود: «لَىُّ الْوَاجِدِ يُحِلُّ عِرْضَهُ وَعُقُوبَتَهُ». «درنگ کردن دارا ریختن آبرو و سزادادن او را حلال می‌کند». من می‌گویم: آن عبارت است از این که با او به تندی و خشونت برخورد کند و به زندان انداخته شود، و بر فروش اموالش در صورتی که نقدی در دست نداشته باشد، فشار داده می‌شود.