حیات صحابه – جلد سوم

حدیث ابن عساکر درباره آنچه میان علی سو ابوسفیان درمورد خلافت ابوبکر صدّیق ساتفاق افتاد

ابن عساکر از سُوَیدبن غَفْله روایت نموده، که گفت: ابوسفیان نزد علی و عبّاس بداخل گردید و گفت: ای علی، و تو ای عبّاس، این امر در ذلیل‏ترین و کم‏ترین قبیله قریش چه می‏کند، به خدا سوگند، اگر خواسته باشم این وادی را بر وی [۳۵]پر از اسبان و مردان می‏کنم. علی به او گفت: خیر، به خدا سوگند، نمی‏خواهم که آن را بر وی پر از اسبان ومردان کنی، اگر ما ابوبکر را برای آن اهل نمی‏دیدیم، خلافت را برایش نمی‏گذاشتیم. ای ابوسفیان، مؤمنین بعضی‌شان برای برخی دیگر خود نصیحت کننده‏اند، و یکدیگر را دوست دارند، اگرچه جسدها و دیارهایشان از هم دور باشند، و منافقین قومی‏اند، که بعضی‌شان برای برخی دیگر خاین و فریبکاراند. این چنین در الکنز (۱۴۱/۳) آمده است. و این چنین این را ابواحمد دهقان به معنای آن روایت نموده، و درباره منافقین افزوده است: گرچه دیار و جسدهایشان نزدیک باشد، قومی هستند که بعضی‌شان برای برخی دیگر خاین و فریبکاراند، ما با ابوبکر بیعت نموده‏ایم و او برای آن اهل بوده است [۳۶]. این چنین در الکنز (۱۴۰/۳) آمده است.

[۳۵] بر ابوبکر س. [۳۶] اثر صحیح. ابن عساکر و عبدالرزاق در (مصنف) (۹۷۶۷).