حدیث انس سدر این باره
نزد بیهقی (۳۵۰/۶) از انس بن مالک سو ابن المسیب روایت است که: عمربن الخطاب سبرای مهاجرین پنج هزار مقرّر نمود، و برای انصار چهار هزار نوشت، و برای فرزندان مهاجرین که در بدر شرکت ننوده بودند چهار هزار تعیین نمود، از جمله ایشان: عمربن ابی سلمه بن عبدالاسد مخزومی، اسامه بن زید، محمّدبن عبداللَّه بن جحش اسدی و عبداللَّه بن عمر شبودند، عبدالرحمن بن عوف سگفت: ابن عمر از جمله اینها نیست، وی ووی [۴۸۵]! بعد ابن عمر گفت: اگر برای من حق باشد برایم بده، و الّا به من نده، آن گاه عمر به ابن عوف گفت: به وی پنج هزار و به من چهار هزار نوشته کن، عبداللَّه گفت: من این را نمیخواهم، عمر گفت: به خدا سوگند، من و تو هر دو بر پنج هزار جمع نمیشویم. این را ابن ابی شیبه به مانند آن، چنان که در الکنز (۳۱۵/۲) آمده، روایت نموده است.
[۴۸۵] یعنی سابقه وی از سابقه آنها بلندتر و بیشتر است.