حیات صحابه – جلد سوم

خطبه ابن مسعود سدر برحذر نمودن از اختلاف

طبرانی از عبداللَّه بن مسعود سروایت نموده، که وی گفت: ای مردم به اطاعت و جماعت متمسّک باشید، چون این همان حبل (طناب) خداست که بدان دستور داده است، و آنچه را در جماعت بد می‏بینید، بهتر از آنچه است که در تفرقه دوست می‏دارید. زیرا خداوند ﻷهرچیزی را که آفریده، برای آن پایانی هم قرار داده، که به آن ختم می‏شود، و برای اسلام ثباتی به وجود آورده است، و نزدیک است که به پایان خود برسد، و بعد از آن تا روز قیامت زیاد و کم می‏شود، و نشانه آن فقر و تنگدستی است، و کار آن قدر به زشتی می‏کشد که فقیر کسی را نمی‏یابد تا نزدش برود، و غنی به این فکر می‏باشد که آنچه دارد، برایش کفایت نمی‏کند، و حتّی انسان به برادر و پسرعموی خود شکایت می‏کند، ولی چیزی به او داده نمی‏شود! و سئوال کننده در بین دو جمعه راه می‏رود، ولی در دستش چیزی گذاشته نمی‏شود! تا این که سخن به این جا کشید، زمین صدایی می‏کشد، و اهل هر منطقه فکر می‏کنند که در منطقه آنها صدا کشیده است، بعد از آن تا وقتی که خداوند بخواهد برای‌شان خاموش می‏شود، و بعد زمین آنچه را در دل خود دارد بیرون می‏اندازد، و پاره‏های جگر خود را بالا می‏آورد. گفته شد: ای ابوعبدالرحمن، پاره‏های جگر آن چیست؟ گفت ستون‏های طلا و نقره، و از همان روز تا روز قیامت دیگر از طلا و نقره سود گرفته نمی‏شود [۱]. هیثمی (۳۲۸/۷) می‏گوید: طبرانی این را به سندهایی روایت نموده، که در آن مُجَالِد آمده، وی ثقه دانسته شده، ولی با این همه درباره‏اش اختلاف است، و بقیه رجال یکی از آن سندهای ثقه‏اند.

و این را ابونُعَیم در الحلیه (۲۴۹/۹) از غیر طریق مجالد روایت نموده، و در روایت وی آمده: وصله رحم‏ها قطع می‏شود، به حدّی که غنی جز از فقر نمی‏ترسد، و فقیر کسی را نمی‏یابد که به وی توجّه و مهربانی نماید، به حدّی که انسان از محتاجی و ناتوانی شکایت می‏کند - و پسرعمویش غنی است - ولی بر وی به کمترین چیز هم مهربانی و توجّه نمی‏نماید... و ما بعد آن را ذکر ننموده است.

[۱] ضعیف. طبرانی در الکبیر (۹/ ۱۹۸-۱۹۹) و در سند آن مجالد بن سعید است که ضعیف است.