حیات صحابه – جلد سوم

زهد و پارسایی حذیفه بن یمان س

ابونعیم در الحلیه (۲۷۷/۱) از ساعده بن سعد بن حذیفه روایت نموده، که حذیفه سمی‏گفت: هیچ روزی روشن‏تر برای چشمم و محبوب‏تر برای نفسم از روزی نیست که به فامیل خود بیایم و طعامی نزدشان نیابم، و آنان بگویند: کم و زیادی نزدمان نیست!! این به خاطری که از پیامبر خدا صشنیدم که می‏گفت: «خداوند از توجّه خانواده مریض به طعام خوردن مریض خود، زیادتر در دور داشتن و پرهیز نمودن یک مؤمن از دنیا توجّه دارد. و خداوند در آوردن سختی و مشکلات بر یک مؤمن از آرزوی خیر پدر به فرزندش زیادتر متعهد است». این را طبرانی از ساعده به مانند آن روایت نموده است [۶۵۴]. هیثمی (۲۸۵/۱۰) می‏گوید: در آن کسانی‏اند، که آن‏ها را نشناختم.

[۶۵۴] ضعیف. ابونعیم (۱/ ۷۷) نگا: ضعیف الجامع (۵۵۲) و المجمع (۱۰/ ۲۸۵).