حیات صحابه – جلد سوم

عمر سو تعیین معاش برای مرد مسنّی از اهل ذمه

ابن عساکر و واقدی از عبداللَّه بن ابی حدرد اسلمی سروایت نموده‏اند که گفت: هنگامی که با عمربن الخطاب سبه جابیه آمدیم با مرد بزرگ سالی از اهل ذمه برخورد، که طعام طلب می‏نمود، از حال وی جویا شد، گفته شد: این مردی است از اهل ذمه، که سالخورده و ضعیف شده است. عمر سجزیه‏ای را که به گردن وی بود لغو نمود و گفت: وی را به پرداخت جزیه مکلّف ساختید، و هنگامی که ضعیف شد ترکش نمودید که طعام طلب کند؟ و ده درهم از بیت‏المال برایش که صاحب عیال نیز بود - حواله نمود. و در نزد ابوعبید، ابن زنجویه و عقیلی از عمر سروایت است که: وی بر مرد مسنی از اهل ذمّه عبور نمود، که بر دروازه‏های مساجد گدایی می‏نمود. گفت: در حق تو انصاف ننمودیم. در جوانیت از تو جزیه گرفتیم، و در پیریت ضایعت ساختیم، بعد از آن از بیت المال برایش مبلغی مناسب حالش حواله نمود. این چنین در الکنز (۳۰۱ ۳۰۲/۲) آمده است.