حیات صحابه – جلد سوم

سیرت عمر سدر مال مسلمانان و عفّت وی در آن

ابن سعد (۱۹۸/۳) از عمر سروایت نموده، که گفت: من مال خداوند را برای خود در منزلت مال یتیم قرار داده‏ام اگر توانگر بودم، از آن پرهیز می‏نمایم، و اگر فقیر شدم، به معروف می‏خورم. و در روایت دیگری از وی آمده، که گفت: من مال خداوند را برای خود در منزلت مال یتیم قرار داده‏ام:

﴿َمَن كَانَ غَنِيّٗا فَلۡيَسۡتَعۡفِفۡۖ وَمَن كَانَ فَقِيرٗا فَلۡيَأۡكُلۡ بِٱلۡمَعۡرُوفِ﴾[النساء: ۶].

ترجمه: «هر که توانگر باشد، باید پرهیز کند (یعنی وصی یتیم اگر توانگر باشد از اموال یتیم چیزی نگیرد) و هر که فقیر باشد، باید به وجه پسندیده بخورد».

و نزد وی همچنین از عروه روایت است که: عمربن الخطاب سگفت: از این مال جز آن قدر که از مال اصلی خود می‏خوردم دیگر برایم حلال نیست. چنان که در منتخب الکنز (۴۱۸/۴) آمده است.