حیات صحابه – جلد سوم

قصه عمر با عبدالرحمن بن عوف بدر این باره

نزد بن عساکر از سلمه بن سعید روایت است، که گفت: برای عمربن الخطاب سمالی آورده شد، آن گاه عبدالرحمن بن عوف به‌سوی وی برخاست وگفت: ای امیرالمؤمنین اگر از این مال در بیت المال برای کدام مصیبت یا کاری پیش می‏آید نگه داری بهتر است، عمر گفت: [این] کلمه‏ای است که شیطان آن را پیشکش نموده است، خداوند دلیل آن را به من تلقین نموده، و از فتنه‏اش محفوظم داشته است، آیا امسال خداوند را از ترس و خوف سال آینده نافرمانی کنم؟! برای آن‏ها تقوای خداوند را آماده می‏کنم، خداوند گفته است:

﴿وَمَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّهُۥ مَخۡرَجٗا ٢ وَيَرۡزُقۡهُ مِنۡ حَيۡثُ لَا يَحۡتَسِبُ﴾[الطلاق: ۲-۳].

ترجمه: «و هر کس از خدا بترسد، برای او راه نجات و گشایشی فراهم می‏آورد. و او را از جایی که گمان ندارد روزی می‏دهد».

و آن برای کسی که بعد از من می‏آید فتنه می‏باشد(۱۰۹) [۴۹۴]! این چنین در منتخب الکنز (۳۹۱/۴) آمده است.

[۴۹۴] یعنی اگر عمر سبه کلام عبدالرحمن عمل کند آن سبب فتنه برای شخص مابعد عمر سخواهد گردید.