حیات صحابه – جلد سوم

عمر سو مؤاخذه والی‏اش بر بحرین

ابن جریر از یزید بن ابی منصور روایت نموده، که گفت: به عمر خبر رسید، که برای حاکمش به بحرین ابن الجارود یا ابن ابی الجارود مردی آورده شد، که به او ادریاس گفته می‏شد، و شهادت مبنی بر مکاتبه با دشمنان اسلام بر او ثابت گردید، و این که او تصمیم داشته است تا به آن‏ها بپیوندد، بنابراین گردنش را در حالی زد که او می‏گفت: یا عمر، یا عمر! عمر سبه همان حاکم خود نوشت، و دستورش داد تا نزد وی بیاید، وی آمد و عمر سدر حالی برایش نشست که نیزه‏ای به دست داشت. وی نزد عمر سآمد، و عمر سریشش را با همان نیزه بلند می‏نمود و می‏گفت: لبّیک ای ادریاس، لبّیک ای ادریاس! جارود می‏گفت: ای امیرالمؤمنین او اسرار مسلمانان را برای آنها نوشته بود، و تصمیم داشت تا به ایشان بپیوندد. عمر سگفت: او را به خاطر تصمیمش کشتی، و کدام یکی از ما هست که اراده آن را [۲۵۹]نمی‏کند، اگر این سنتی نمی‏شد، تو را به خاطر او می‏کشتم این چنین در الکنز (۲۹۸/۷) آمده است.

[۲۵۹] شاید درست چنین باشد: «کدام یک از ما هست که اراده گناه را نمی‏کند».