حیات صحابه – جلد سوم

آنچه میان عمروابی باتفاق افتاد و این قول عمر س: در امیری که حق نزدش گفته نمی‏شود، چیزی نیست

ابن راهویه از حسن روایت نموده که: عمربن الخطاب سبر اُبی بن کعب بقرائت آیه‏ای را رد نمود، ابی گفت: من آن را از رسول خدا صدر حالی شنیدم که تو را - ای عمر - خریدوفروش در بقیع مصروف و مشغول گردانیده بود. عمر سفرمود: راست گفتی، فقط خواستم شما را تجربه کنم که آیا کسی از شما حق را می‏گوید؟ در امیری که نزدش حق گفته نمی‏شود، و [خود] حق را نمی‏گوید خیری نیست. این چنین در کنزالعمال (۲/۷) آمده است.

و نزد عبدبن حُمَید، ابن جریر و ابن عدی از ابومِجْلَز روایت است، که ابی بن کعب خواند:

﴿مِنَ ٱلَّذِينَٱسۡتَحَقَّ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَوۡلَيَٰنِ﴾[المائدة: ۱۰۷].

عمر سگفت: دروغ گفتی. ابی گفت: تو دروغ گوتری. مردی گفت: امیرالمؤمنین را تکذیب می‏کنی؟ گفت: من از تو بیشتر حق امیرالمؤمنین را احترام و تعظیم می‏کنم، ولی وی را در تصدیق کتاب خدا تکذیب نمودم، و امیرالمؤمنین را در تکذیب کتاب خدا تصدّیق ننمودم. عمر فرمود: راست گفت. این چنین در الکنز (۲۸۵/۱) آمده است.