حیات صحابه – جلد سوم

وصیت وی سبه مسلمین هنگام وفاتش در اردن

از سعیدبن مسیب روایت است که گفت: هنگامی که ابوعبیده سدر اردن به طاعون مبتلا گردید، مسلمانانی را که نزدش بودند فراخواند و گفت:

من شما را به موضوعی، وصیت می‏کنم، که اگر آن را قبول نمودید، همیشه به خیر می‏باشید: نماز را برپا دارید، ماه رمضان را روزه بگیرید، زکات را بپردازید، حج کنید، عمره به‌جای آورید، یکدیگر را نصیحت کنید، به امرای‌تان نصیحت نمایید، با آنها فریب کاری و خیانت نکنید و دنیا شما را به خود مشغول نسازد، چون اکر کسی هزار سال هم عمر طی کند، جز این فرجام من که شاهد آن هستید دیگر راهی ندارد، خداوند مرگ را بر بنی آدم نوشته است، و آنها مردنی هستند، زیرک‏ترین و عاقل‏ترین آنها فرمانبردارترین‌شان برای پروردگار خویش، و عمل کننده‏ترین‌شان برای روز بازپسین خود است. والسلام علیکم و رحمه اللَّه و برکاته. ای معاذبن جبل، برای مردم نماز بگزار.

خداوند وی را رحمت کند درگذشت. و معاذ سدر میان مردم برخاست و گفت:

ای مردم: از گناهان خویش به خدا توبه کنید، چون هر بنده‏ای با خداوند در حالی ملاقات کند که از گناهان خود توبه کرده باشد، بر خداوند حق است که او را ببخشد. بر هر کسی که دین باشد باید آن را ادا کند، چون بنده در گروه دین - [قرض]- خود است، و هر کسی با برادری ناراحت باشد، باید وی را ملاقات نموده، با وی آشتی کند، برای یک مسلمان مناسب نیست تا برادر خود را زیاده از سه روز کنار گذارد و مهجور قرار دهد.

ای مسلمانان، امروز به درگذشت مردی دردمند شده‏اید که گمان نمی‏کنم، کسی پاکدل‏تر، دور از حقه بازی و فریب و دوستدارتر عامه و نصیحت کننده‏تر از او دیده باشم. بنابراین بر وی دعای رحمت کنید، و به نماز بر وی حاضر شوید.

این چنین در الریاض النضره فی مناقب العشره از محب طبری (۳۱۷/۲) آمده است.