حدیث سعید بن مسیب در این باره
و همچنین عبدالرزاق از سعید بن مسیب روایت نموده، که گفت: عمر سخواست تا منزل عباس بن عبدالمطلب سرا گرفته و به مسجد بیفزاید، ولی عباس از دادن آن به وی ابا ورزید. عمر سگفت: من آن را خواهم گرفت، افزود: در میان من و خودت ابی بن کعب را [حکم] بگردان. گفت: بلی. بعد هر دو نزد ابی آمده قضیه را برایش متذکر شدند. ابی گفت: خداوند به سلیمان بن داود علیهماالصلاه والسلام وحی فرستاد که بیتالمقدّس را بنا کند، و آن زمینی بود از آن مردی، زمین را از وی خرید، هنگامی که بهای آن را پرداخت، [آن مرد] گفت: آنچه را به من دادی بهتر است یا آنچه را از من گرفتی؟ [سلیمان (علیه السلام)] گفت: بلکه آنچه را از تو گرفتم. مرد گفت: من نافذ نمیگردانم [و آن را قبول ندارم]، بعد آن را به قدری بلندتر از آن از وی خرید، و آن مرد مثل آن را دو یا سه مرتبه تکرار نمود، بنابراین سلیمان) علیه الصلاه والسلام (به او شرط گذاشت، که من این را از تو به حکم خودت خریداری میکنم ولی از من سئوال نکن که کدام یکی بهتر است. میافزاید: آن گاه آن را به حکم وی خریداری نمود، و آن شخص آن را دوازده هزار قنطار [۲۵۲]طلا فیصله نمود، سلیمان (علیه السلام) پرداخت این مبلغ را برای وی خیلی زیاد دانست، خداوند برایش وحی فرستاد، که اگر چیزی مربوط به توست و به او میدهی در آن صورت خودت داناتری، و اگر از رزق ما به او میدهی بده تا راضی شود، و او چنان نمود. ابی گفت: من بر آن هستم که عباس مستحق منزل خود است، تا این که راضی گردد. عباس گفت: وقتی که به نفع من داوری نمودی، من آن را برای مسلمانان صدقه میدهم [۲۵۳]. این چنین در کنزالعمال (۲۶۰/۴) آمده است. و آن را ابن سعد (۱۳/۴) روایت کرده و ابن عساکر از سالم ابوالنضر آن را خیلی طویل روایت نموده، و سند آن صحیح است، مگر این که سالم عمر سرا درک نکرده است. و همچنین ابن سعد، ابن عساکر، بیهقی و یعقوب بن سفیان آن را از ابن عباس به شکل مختصر، که سندش حسن است، چنان که در الکنز (۶۶/۷) آمده، روایت نمودهاند. و حاکم و ابن عساکر از طریق اسلم آن را از وجه دیگری خیلی طویل، چنان که در الکنز (۶۵/۷) آمده، روایت نمودهاند، و در حدیث وی [۲۵۴]حذیفه در بدل ابی بن کعب بآمده است.
[۲۵۲] قنطار «ماخوذ از یونانی است» و واحد مقیاس وزن را افاده میکند، وزنی در حدود صد رطل، به معنای بسیار. پوست گاو پر از زر نیز گفتهاند، در فارسی خرتال، و خرطال هم گفته شده جمع قناطیر، فرهنگ عمید. م. [۲۵۳] مرسل است از سعید بن مسیب. [۲۵۴] یعنی حدیث اسلم. م.