ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

فهرست کتاب

باب (۱۴): در مورد این سخن الله متعال که می‌فرماید: ﴿ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمۡ يَلۡبِسُوٓاْ إِيمَٰنَهُم بِظُلۡمٍ«کسانی که ایمان آوردند و ایمانشان را با ستم، آلوده نکردند»

باب (۱۴): در مورد این سخن الله متعال که می‌فرماید: ﴿ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمۡ يَلۡبِسُوٓاْ إِيمَٰنَهُم بِظُلۡمٍ«کسانی که ایمان آوردند و ایمانشان را با ستم، آلوده نکردند»

۲۱۳۶ـ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بنِ مَسعُودٍ سقَالَ: لَمَّا نَزَلَتْ: ﴿ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمۡ يَلۡبِسُوٓاْ إِيمَٰنَهُم بِظُلۡمٍ[الأنعام:۸۲]. شَقَّ ذَلِكَ عَلَى أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ صوَقَالُوا: أَيُّنَا لاَ يَظْلِمُ نَفْسَهُ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «لَيْسَ هُوَ كَمَا تَظُنُّونَ، إِنَّمَا هُوَ كَمَا قَالَ لُقْمَانُ لاِبْنِهِ: ﴿يَٰبُنَيَّ لَا تُشۡرِكۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّ ٱلشِّرۡكَ لَظُلۡمٌ عَظِيمٞ[لقمان: ۱۳]. (م/۱۲۴)

ترجمه: عبد الله بن مسعود سمی‌گوید: هنگامی که آیه‌ی: ﴿ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمۡ يَلۡبِسُوٓاْ إِيمَٰنَهُم بِظُلۡمٍ«کسانی که ایمان آوردند و ایمانشان را با ستم، آلوده نکردند»نازل گردید، این مطلب بر یاران رسول الله صگران آمد؛ پس گفتند: چه کسی از ما به خودش، ظلم نکرده است؟ رسول الله صفرمود: «معنایش آنگونه نیست که شما گمان می‌کنید؛ بلکه به این مفهوم است که لقمان به فرزندش گفت: ﴿يَٰبُنَيَّ لَا تُشۡرِكۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّ ٱلشِّرۡكَ لَظُلۡمٌ عَظِيمٞ[لقمان: ۱۳]. «ای پسرم! به الله متعال شرک نورز؛ همانا شرک، ظلم بزرگی است».