باب (۱۵): معالجه با شراب
۱۲٧٩ـ عَن وَائِلٍ الْحَضْرَمِيِّ: أَنَّ طَارِقَ بْنَ سُوَيْدٍ الْجُعْفِىَّ: سَأَلَ النَّبِيَّ صعَنِ الْخَمْرِ؟ فَنَهَا ـ أَوْ كَرِهَ ـ أَنْ يَصْنَعَهَا، فَقَالَ: إِنَّمَا أَصْنَعُهَا لِلدَّوَاءِ، فَقَالَ: «إِنَّهُ لَيْسَ بِدَوَاءٍ، وَلَكِنَّهُ دَاءٌ». (م/۱٩۸۴)
ترجمه: وائل حضرمی می‌گوید: طارق بن سوید جعفیساز نبی اکرم صدرباره‌ی ساختن شراب پرسید. پیامبر اکرم صاو را منع فرمود و یا اینکه این کارش را ناپسند دانست. طارق گفت: این کار من، استفاده‌ی دارویی دارد. رسول الله صفرمود: «شراب، دوا نیست؛ بلکه بیماری است».