ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۵۰): ممنوعیت نشان کردن و داغ نمودن چهره‌ی حیوانات

۱۳٩۲ـ عنْ جَابِرٍ بن عبدالله لقَالَ: نَهَى رَسُولُ اللَّهِ صعَنِ الضَّرْبِ فِي الْوَجْهِ، وَعَنِ الْوَسْمِ فِي الْوَجْهِ. (م/۲۱۱۶)

ترجمه: جابر بن عبدالله لمی‌گوید: رسول الله صاز زدن به صورت و داغ کردن صورت، منع فرمود.

۱۳٩۳ـ عَن نَاعمٍ ابي عَبْدِ اللَّهِ مَوْلَى أُمِّ سَلَمَةَ ل: أَنَّهُ سَمِعَ ابْنَ عَبَّاسٍ يَقُولُ: وَرَأَى رَسُولُ اللَّهِ صحِمَارًا مَوْسُومَ الْوَجْهِ فَأَنْكَرَ ذَلِكَ، قَالَ: فَوَاللَّهِ لاَ أَسِمُهُ إِلاَّ فِي أَقْصَى شَىْءٍ مِنَ الْوَجْهِ، فَأَمَرَ بِحِمَارٍ لَهُ فَكُوِىَ فِي جَاعِرَتَيْهِ، فَهُوَ أَوَّلُ مَنْ كَوَى الْجَاعِرَتَيْنِ. (م/۲۱۱۸)

ترجمه: ناعم ابی عبدالله مولای ام سلمه ل می‌گوید: شنیدم که ابن عباس لمی‌گفت: رسول الله صالاغی را دید که صورتش را داغ کرده بودند؛ پیامبر اکرم صاین کار را نپسندید. ابن عباس لمی‌گوید : سوگند به الله که من دورترین نقطه از صورت را داغ می‌کنم. راوی می‌گوید: ابن عباس لدستور داد تا لبه‌ی کفل‌های الاغش را نشان کنند و اینگونه او نخستین کسی بود که لبه‌ی کفل‌ها را داغ نمود.