باب (۶): بهشتیان در بهشت، غذا می‌خورند
۱٩۶۲ـ عَن جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ لقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «يَأْكُلُ أَهْلُ الْجَنَّةِ فِيهَا وَيَشْرَبُونَ، وَلاَ يَتَغَوَّطُونَ وَلاَ يَمْتَخِطُونَ وَلاَ يَبُولُونَ، وَلَكِنْ طَعَامُهُمْ ذَاكَ جُشَاءٌ كَرَشْحِ الْمِسْكِ، يُلْهَمُونَ التَّسْبِيحَ وَالْحَمْدَ، كَمَا يُلْهَمُونَ النَّفَسَ». (م/۲۸۳۵)
ترجمه: جابر بن عبد الله لمی‌گوید: رسول الله صفرمود: «بهشتیان در بهشت، می‌خورند و می‌آشامند؛ اما آب بینی و ادرار و مدفوعی در آنجا وجود ندارد؛ بلکه غذایشان با آروغ زدن و عرق مُشک از بدن، دفع می‌گردد و مانند نفس کشیدن، (بسیار آسان) الله متعال را تسبیح می‌گویند و ستایش می‌کنند».