ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۵): درباره‌ی کراهیت تزکیه کردن و ستودن افراد

۱۵۱۰ـ عَن أَبِي بَكْرَةَ عَنِ النَّبِيِّ ص: أَنَّهُ ذُكِرَ عِنْدَهُ رَجُلٌ، فَقَالَ رَجُلٌ: يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا مِنْ رَجُلٍ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ صأَفْضَلُ مِنْهُ فِي كَذَا وَكَذَا، فَقَالَ رسول الله ص: «وَيْحَكَ قَطَعْتَ عُنُقَ صَاحِبِكَ» مِرَارًا يَقُولُ ذَلِكَ، ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «إِنْ كَانَ أَحَدُكُمْ مَادِحًا أَخَاهُ، لاَ مَحَالَةَ، فَلْيَقُلْ: أَحْسِبُ فُلاَنًا ـ إِنْ كَانَ يُرَى أَنَّهُ كَذَلِكَ ـ وَلاَ أُزَكِّى عَلَى اللَّهِ أَحَدًا». (م/۳۰۰۰)

ترجمه: ابوبکره سمی‌گوید: نزد نبی اکرم صاز شخصی سخن به میان آمد. یکی از حاضران گفت: یا رسول الله! در فلان و فلان ویژگی، هیچ‌کس بعد از پیامبر الله، بهتر از او نیست. رسول الله صفرمود: «وای بر تو، گردن دوستت را شکستی» و این جمله را چند بار، تکرار نمود. بعد از آن، فرمود: «اگر لازم و ضروری بود که یکی از شما برادر مسلمانش را تعریف و تمجید کند، چنین بگوید: گمان من درباره‌ی فلانی، چنین است ـ آنهم اگر این اعتقاد را درباره‌ی او دارید ـ و نزد الله متعال، کسی را تزکیه نمی‌کنم». (به ظاهر، حکم می‌کنم؛ اما حالت واقعی‌اش را الله متعال بهتر می‌داند).