باب (۳۳): در پیشانی اسبها تا روز قیامت، خیر و برکت وجود دارد
۱۱۰۵ـ عَنْ جَرِيرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ سقَالَ: رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صيَلْوِى نَاصِيَةَ فَرَسٍ بِإِصْبَعِهِ، وَهُوَ يَقُولُ: «الْخَيْلُ مَعْقُودٌ بِنَوَاصِيهَا الْخَيْرُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ: الأَجْرُ وَالْغَنِيمَةُ». (م/۱۸٧۲)
ترجمه: جریر بن عبدالله سمی‌گوید : رسول الله صرا دیدم که موی پیشانی اسبی را با انگشتش، تاب می‌داد و می‌فرمود: «با پیشانی اسبها، تا روز قیامت، خیر و برکت که همان پاداش و غنیمت باشد، گره خورده است». (یعنی صاحب اسب، جهاد می‌کند و پاداش و غنیمت بدست می‌آورد.)
۱۱۰۶ـ عَنْ أَنَسِ سقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «الْبَرَكَةُ فِي نَوَاصِى الْخَيْلِ». (م/۱۸٧۴)
۱۱۰۶ـ انس بن مالک سمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «خیر و برکت در پیشانی اسبها نهفته است».