باب (۲٩): در مورد این سخن الله متعال که می‌فرماید: ﴿هَٰذَانِ خَصۡمَانِ ٱخۡتَصَمُواْ فِي رَبِّهِمۡ﴾«اینان دو دسته‌اند که در برابر هم درباره‌ی پروردگارشان، به دشمنی و جنگ پرداخته‌اند»
۲۱۵۲ـ عَنْ قَيْسِ بْنِ عُبَادٍ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَاذَرٍّ سيُقْسِمُ قَسَمًا إِنَّ: ﴿هَٰذَانِ خَصۡمَانِ ٱخۡتَصَمُواْ فِي رَبِّهِمۡ﴾[الحج: ۱٩]. إِنَّهَا نَزَلَتْ فِي الَّذِينَ بَرَزُوا يَوْمَ بَدْرٍ: حَمْزَةُ، وَعَلِىٌّ، وَعُبَيْدَةُ بْنُ الْحَارِثِ، وَعُتْبَةُ وَشَيْبَةُ ابْنَا رَبِيعَةَ، وَالْوَلِيدُ بْنُ عُتْبَةَ. (م/۳۰۳۳)
ترجمه: قیس بن عبّاد می‌گوید: شنیدم که ابوذرسسوگند یاد می‌کند و می‌گوید: آیه‌ی ﴿هَٰذَانِ خَصۡمَانِ ٱخۡتَصَمُواْ فِي رَبِّهِمۡ﴾ «اینان دو دسته‌اند که در برابر هم درباره‌ی پروردگارشان، به دشمنی و جنگ پرداخته‌اند»در مورد حمزه و علی و عبیده بن حارث ـ از مسلمانان ـ و عتبه و شیبه فرزندان ربیعه، و ولید بن عتبه ـ از کفار ـ نازل گردید که در روز بدر ـ قبل از شروع جنگ عمومی ـ از صفوف، بیرون آمدند (و با هم به مبارزه پرداختند).