باب (۱۰): الله متعال بر بندگانش، از مادر نسبت به فرزندش، مهربانتر است
۱٩۲۶ـ عَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ سأَنَّهُ قَالَ: قَدِمَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صبِسَبْىٍ، فَإِذَا امْرَأَةٌ مِنَ السَّبْىِ تَبْتَغِى، إِذَا وَجَدَتْ صَبِيًّا فِي السَّبْىِ أَخَذَتْهُ فَأَلْصَقَتْهُ بِبَطْنِهَا وَأَرْضَعَتْهُ، فَقَالَ لَنَا رَسُولُ اللَّهِ ص: «أَتَرَوْنَ هَذِهِ الْمَرْأَةَ طَارِحَةً وَلَدَهَا فِي النَّارِ»؟ قُلْنَا: لاَ وَاللَّهِ، وَهِىَ تَقْدِرُ عَلَى أَنْ لاَ تَطْرَحَهُ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «لَلَّهُ أَرْحَمُ بِعِبَادِهِ مِنْ هَذِهِ بِوَلَدِهَا». (م/۲٧۵۴)
ترجمه: عمر بن خطاب سمی‌گوید: تعدادی اسیر جنگی نزد رسول الله صآوردند. در میان آنان، زنی وجود داشت که در جستجوی فرزندش بود، و هر کودکی را که در میان اسیران می‌دید، در آغوش می‌گرفت، به سینه‌اش می‌چسباند و شروع به شیر دادنش می‌نمود. رسول الله صخطاب به ما فرمود: «آیا فکر می‌کنید این مادر، فرزندش را در آتش می‌اندازد»؟! گفتیم: خیر، اگر توانایی داشته باشد (مجبور به انداختن نباشد) نمی‌اندازد. فرمود: «بدانید که الله متعال، بر بندگانش از این مادر هم نسبت به فرزندش، مهربانتر است».