باب (۴۶): هیچ سخن چینی، وارد بهشت نمی‌شود
۱۸۰۸ـ عَنْ هَمَّامِ بْنِ الْحَارِثِ قَالَ: كُنَّا جُلُوسًا مَعَ حُذَيفَةَ سفِي الْمَسْجِدِ، فَجَاءَ رَجُلٌ حَتَّى جَلَسَ إِلَيْنَا، فَقِيلَ لِحُذَيْفَةَ: إِنَّ هَذَا يَرْفَعُ إِلَى السُّلْطَانِ أَشْيَاءَ، فَقَالَ حُذَيْفَةُ إِرَادَةَ أَنْ يُسْمِعَهُ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صيَقُولُ: «لاَ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ قَتَّاتٌ». (م/۱۰۵)
ترجمه: همام بن حارث می‌گوید: ما در مسجد نزد حذیفه سنشسته بودیم که مردی آمد و در مجلس ما نشست. شخصی به حذیفه گفت: این شخص، اخباری را به حاکم می‌رساند. حذیفه سبه این هدف که آن مرد بشنود، گفت: شنیدم که رسول الله صفرمود: «هیچ سخن چینی، وارد بهشت نمی‌شود».