باب (۲۱): بیرون کردن بت ها از اطراف کعبه
۱۱۸۳ـ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بن مسعود سقَالَ: دَخَلَ النَّبِيُّ صمَكَّةَ، وَحَوْلَ الْكَعْبَةِ ثَلاَثُمِائَةٍ وَسِتُّونَ نُصُبًا، فَجَعَلَ يَطْعُنُهَا بِعُودٍ كَانَ بِيَدِهِ وَيَقُولُ: ﴿وَقُلۡ جَآءَ ٱلۡحَقُّ وَزَهَقَ ٱلۡبَٰطِلُۚ إِنَّ ٱلۡبَٰطِلَ كَانَ زَهُوقٗا٨١﴾[الإسراء: ۸۱]. ﴿جَآءَ ٱلۡحَقُّ وَمَا يُبۡدِئُ ٱلۡبَٰطِلُ وَمَا يُعِيدُ﴾[سبأ: ۴٩]. زَادَ ابْنُ أَبِي عُمَرَ: يَوْمَ الْفَتْحِ. (م/۱٧۸۱)
ترجمه: عبدالله بن مسعود سمی‌گوید: نبی اکرم صوارد مکه شد در حالی که اطراف کعبه، سیصد و شصت بت، وجود داشت. رسول الله صبا چوبی که در دست داشت، بر پهلوی بت‌ها می‌زد و می‌فرمود: ﴿وَقُلۡ جَآءَ ٱلۡحَقُّ وَزَهَقَ ٱلۡبَٰطِلُۚ إِنَّ ٱلۡبَٰطِلَ كَانَ زَهُوقٗا٨١﴾«حق آمد و باطل از بین رفت و باطل رفتنی است».﴿جَآءَ ٱلۡحَقُّ وَمَا يُبۡدِئُ ٱلۡبَٰطِلُ وَمَا يُعِيدُ﴾«حق آمد و باطل، کار جدیدی نمی‌تواند انجام دهد و کار گذاشته‌ای را هم نمی‌تواند باز گرداند».یعنی هیچ‌کاری از باطل، ساخته نیست.