ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۲۴): در مورد این سخن الله متعال که می‌فرماید: ﴿وَلَا تَجۡهَرۡ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتۡ بِهَا﴾«نمازت را بلند یا آهسته مخوان»

۲۱۴۶ـ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ لفِي قَوْلِهِ تَعَالَی: ﴿وَلَا تَجۡهَرۡ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتۡ بِهَا وَٱبۡتَغِ بَيۡنَ ذَٰلِكَ سَبِيلٗا﴾[الإسراء: ۱۱۰]. قَالَ: نَزَلَتْ وَرَسُولُ اللَّهِ صمُتَوَارٍ بِمَكَّةَ، فَكَانَ إِذَا صَلَّى بِأَصْحَابِهِ رَفَعَ صَوْتَهُ بِالْقُرْآنِ، فَإِذَا سَمِعَ ذَلِكَ الْمُشْرِكُونَ سَبُّوا الْقُرْآنَ، وَمَنْ أَنْزَلَهُ، وَمَنْ جَاءَ بِهِ، فَقَالَ اللَّهُ تَعَالَى لِنَبِيِّهِ ص: ﴿وَلَا تَجۡهَرۡ بِصَلَاتِكَ﴾فَيَسْمَعَ الْمُشْرِكُونَ قِرَاءَتَكَ ﴿وَلَا تُخَافِتۡ بِهَا﴾عَنْ أَصْحَابِكَ، أَسْمِعْهُمُ الْقُرْآنَ، وَلاَ تَجْهَرْ ذَلِكَ الْجَهْرَ ﴿وَٱبۡتَغِ بَيۡنَ ذَٰلِكَ سَبِيلٗا﴾يَقُولُ: بَيْنَ الْجَهْرِ وَالْمُخَافَتَةِ. (م/۴۴٧)

ترجمه: ابن عباس لاین آیه را تلاوت نمود: ﴿وَلَا تَجۡهَرۡ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتۡ بِهَا وَٱبۡتَغِ بَيۡنَ ذَٰلِكَ سَبِيلٗا﴾«نمازت را نه با صدای بلند و نه با صدای آهسته، بخوان؛ بلکه میان آن دو، راهی در پیش گیر ـ که میانه‌ روی و اعتدال است».

و گفت: این آیه، زمانی نازل گردید که رسول الله صدر مکه، پنهان بود و هنگامی که با یارانش، نماز می‌خواند، قرآن را با صدای بلند، تلاوت می‌کرد و مشرکین با شنیدن صدایش، قرآن و نازل کننده و آورنده‌اش را بد و بیراه می‌گفتند. اینجا بود که الله متعال به رسولش فرمود: ﴿وَلَا تَجۡهَرۡ بِصَلَاتِكَ﴾یعنی با صدای بلند، قران مخوان تا مشرکان صدایت را بشنوند. ﴿وَلَا تُخَافِتۡ بِهَا﴾یعنی هم‌چنین آنقدر آهسته نخوان که به گوش یارانت نرسد. ﴿وَٱبۡتَغِ بَيۡنَ ذَٰلِكَ سَبِيلٗا﴾یعنی بلکه راه میانه را انتخاب کن.

۲۱۴٧ـ عَنْ عَائِشَةَ بفِي قَوْلِهِ ﻷ: «وَلاَ تَجْهَرْ بِصَلاَتِكَ وَلاَ تُخَافِتْ بِهَا» قَالَتْ: أُنْزِلَ هَذه فِي الدُّعَاءِ. (م/۴۴۶)

ترجمه: از عایشه لروایت است که آیه‌ی: ﴿وَلَا تَجۡهَرۡ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتۡ بِهَا﴾در باره‌ی دعا نازل گردید؛ «یعنی نه با صدای بلند و نه با صدای آهسته، دعا کن».