باب (۳): پناه خواستن از نگون بختی و قضای بد
۱٩۱۲ـ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ سأَنَّ النَّبِيَّ صكَانَ يَتَعَوَّذُ مِنْ سُوءِ الْقَضَاءِ، وَمِنْ دَرَكِ الشَّقَاءِ، وَمِنْ شَمَاتَةِ الأَعْدَاءِ، وَمِنْ جَهْدِ الْبَلاَءِ، قَالَ عَمْرٌو فِي حَدِيثِهِ: قَالَ سُفْيَانُ: أَشُكُّ أَنِّي زِدْتُ وَاحِدَةً مِنْهَا. (م/۲٧۰٧)
ترجمه: ابوهریره سمی‌گوید: نبی اکرم صاز نگون بختی، قضای بد، خوشحال شدن دشمنان و گرفتاری به خدا پناه می‌برد.
عمرو می‌گوید: سفیان که یکی از راویان این حدیث است، گفت: من شک دارم که یکی از این موارد را من اضافه نمودم.
۱٩۱۳ـ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ لقَالَ: كَانَ مِنْ دُعَاءِ رَسُولِ اللَّهِ ص: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوَالِ نِعْمَتِكَ، وَتَحَوُّلِ عَافِيَتِكَ، وَفُجَاءَةِ نِقْمَتِكَ، وَجَمِيعِ سَخَطِكَ». (م/۲٧۳٩)
ترجمه: عبد الله بن عمر ل می‌گوید: یکی از دعاهای رسول الله صاین بود که می‌فرمود:
«اللَّهمُّ إِنِّيْ أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوَالِ نِعْمَتِكَ، وَتَحَوُّلِ عَافِيَتِكَ وَفُجَاءَةِ نِقْمَتِكَ، وَجَمِيْعِ سَخَطِكَ».
«بار الها! از زوال نعمت‌هایت، تغییر صحت و عافیتی که عنایت فرموده‌ای، عذاب ناگهانی و همه‌ی اموری که باعث ناخشنودی تو می‌گردد، به تو پناه می‌برم».