باب (۱۶): درباره‌ی پوشاندن دهان ظرف
۱۲۸۰ـ عن أَبِي حُمَيْدٍ السَّاعِدِىِّ قَالَ: أَتَيْتُ النَّبِيَّ صبِقَدَحِ لَبَنٍ مِنَ النَّقِيعِ، لَيْسَ مُخَمَّرًا فَقَالَ: «أَلاَّ خَمَّرْتَهُ وَلَوْ تَعْرُضُ عَلَيْهِ عُودًا». قَالَ أَبُو حُمَيْدٍ: إِنَّمَا أُمِرَ بِالأَسْقِيَةِ أَنْ تُوكَأَ لَيْلاً، وَبِالأَبْوَابِ أَنْ تُغْلَقَ لَيْلاً. (م/۱۲۱۰)
ترجمه: ابو حُمید ساعدی سمی‌گوید: برای نبی اکرم صیک لیوان شیر از منطقه‌ی نقیع (وادی عقیق) آوردم که روی آن، پوشانده نشده بود. نبی اکرم صفرمود: «آیا لیوان را نپوشانیدی؟ اگرچه یک قطعه چوب روی آن می‌گذاشتی». ابو حمید می‌گوید: به ما دستور داده شده بود تا شب‌ها دهانه‌ی مشک‌ها را ببندیم و درها را قفل کنیم.