ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۴۶): فضیلت ابو دجانه سماک بن خُرَشَه س

۱٧۱۰ـ عَنْ أَنَسٍ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صأَخَذَ سَيْفًا يَوْمَ أُحُدٍ، فَقَالَ: «مَنْ يَأْخُذُ مِنِّى هَذَا»؟ فَبَسَطُوا أَيْدِيَهُمْ، كُلُّ إِنْسَانٍ مِنْهُمْ يَقُولُ: أَنَا، أَنَا، قَالَ: «فَمَنْ يَأْخُذُهُ بِحَقِّهِ»؟ قَالَ: فَأَحْجَمَ الْقَوْمُ، فَقَالَ سِمَاكُ بْنُ خَرَشَةَ أَبُو دُجَانَةَ: أَنَا آخُذُهُ بِحَقِّهِ، قَالَ: فَأَخَذَهُ فَفَلَقَ بِهِ هَامَ الْمُشْرِكِينَ. (م/۲۴٧۰)

ترجمه: از انس سروایت است که روز غزوه‌ی احد، رسول الله صشمشیری برداشت و فرمود: «چه کسی این شمشیر را از من می‌گیرد»؟ با شنیدن این سخن، همه دستهایشان را به سوی آن دراز کردند و هریک از آنها می‌گفت: من، من. رسول اکرم صفرمود: «چه کسی این شمشیر را به حقش از من می‌گیرد»؟ در این هنگام، مردم از گرفتن آن، خود داری کردند. ابو دجانه سماک بن خُرَشَه سگفت: من آن را به حقش می‌گیرم. سپس شمشیر را گرفت و سرهای مشرکین را با آن شکافت.