باب (۲۱): قطع کردن نخل های دشمن و سوزاندن آنها
۱۱۳۵ـ عَنِ عبدالله بْنِ عُمَرَ : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص: قَطَعَ نَخْلَ بَنِي النَّضِيرِ، وَحَرَّقَ، وَلَهَا يَقُولُ حَسَّانُ:
وَهَانَ عَلَى سَرَاةِ بَنِي لُؤَيٍّ
حَرِيقٌ بِالْبُوَيْرَةِ مُسْتَطِيرُ
وَفِي ذَلِكَ نَزَلَتْ: ﴿مَا قَطَعۡتُم مِّن لِّينَةٍ أَوۡ تَرَكۡتُمُوهَا قَآئِمَةً عَلَىٰٓ أُصُولِهَا فَبِإِذۡنِ ٱللَّهِ﴾[الحشر: ۵]. الآيَةَ. (م/۱٧۴۶)
ترجمه: عبدالله بن عمر لمی‌گوید: رسول الله صدرختان نخل بنی نضیر را قطع کرد و سوزاند و درباره‌ی همین ماجرا است که حسان می‌گوید:
وَهَانَ عَلَى سَرَاةِ بَنِي لُؤَيٍّ
حَرِيقٌ بِالْبُوَيْرَةِ مُسْتَطِيرُ
(برای سران بنی لوی ـ قریش ـ آسان شد که آتش شعله ور را در بویره ببینند. و در همین باره این آیه نازل گردید: ﴿مَا قَطَعۡتُم مِّن لِّينَةٍ أَوۡ تَرَكۡتُمُوهَا قَآئِمَةً عَلَىٰٓ أُصُولِهَا فَبِإِذۡنِ ٱللَّهِ﴾یعنی: هر درخت خرمایی را که بریدید یا بر پایه‌ها و ریشه‌های خود بر جای گذاشتید به اجازه‌ی الله متعال بوده است.