باب (۶): حکم آب کشیدن از چاههای کسانی که دچار عذاب شدهاند
۱۸۳۵ـ عن عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عُمَرَ ل: أَنَّ النَّاسَ نَزَلُوا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صعَلَى الْحِجْرِ، أَرْضِ ثَمُودَ، فَاسْتَقَوْا مِنْ آبَارِهَا، وَعَجَنُوا بِهِ الْعَجِينَ، فَأَمَرَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ صأَنْ يُهَرِيقُوا مَا اسْتَقَوْا وَيَعْلِفُوا الإِبِلَ الْعَجِينَ، وَأَمَرَهُمْ أَنْ يَسْتَقُوا مِنَ الْبِئْرِ الَّتِي كَانَتْ تَرِدُهَا النَّاقَةُ. (م/۲٩۸۱)
ترجمه: عبد الله ابن عمر لمیگوید: مردم همراه رسول الله ص(در غزوهی تبوک) در نزدیکی حِجر، سرزمین قوم ثمود، منزل گرفتند و از چاههای آنجا آب کشیدند و آرد، خمیر کردند. رسول الله صدستور داد تا آبها را بریزند و خمیرها را به شتران بدهند و از چاهی که ناقه (شتر صالح ÷) آب میخورد، آب بردارند.
۱۸۳۶ـ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صقَالَ: «أَتَدْرُونَ مَا الْمُفْلِسُ»؟ قَالُوا: الْمُفْلِسُ فِينَا مَنْ لاَ دِرْهَمَ لَهُ وَلاَ مَتَاعَ، فَقَالَ: «إِنَّ الْمُفْلِسَ مِنْ أُمَّتِى، يَأْتِى يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِصَلاَةٍ وَصِيَامٍ وَزَكَاةٍ، وَيَأْتِى قَدْ شَتَمَ هَذَا، وَقَذَفَ هَذَا، وَأَكَلَ مَالَ هَذَا، وَسَفَكَ دَمَ هَذَا، وَضَرَبَ هَذَا، فَيُعْطَى هَذَا مِنْ حَسَنَاتِهِ وَهَذَا مِنْ حَسَنَاتِهِ، فَإِنْ فَنِيَتْ حَسَنَاتُهُ، قَبْلَ أَنْ يُقْضَى مَا عَلَيْهِ، أُخِذَ مِنْ خَطَايَاهُمْ فَطُرِحَتْ عَلَيْهِ، ثُمَّ طُرِحَ فِي النَّارِ». (م/۲۵۸۱)
ترجمه: ابوهریره سمیگوید: رسول الله صفرمود: «آیا میدانید مفلس چه کسی است»؟ صحابه شعرض کردند: مفلس از دیدگاه ما، کسی است که درهم (پول) و کالایی ندارد. پیامبر اکرم صفرمود: «مفلس از امتیان من، کسی است که روز قیامت، نماز و روزه و زکات با خود میآورد در حالی که به این یکی، دشنام داده، به آن یکی، تهمت زده، مال دیگری را خورده و خون آن دیگری را ریخته و یکی را کتک زده است؛ پس نیکیهایش را به این یکی و آن یکی میدهند. و اگر نیکیهایش قبل از بدهکاریهایش به پایان برسد، گناهان آن افراد را بر میدارند و بر دوش وی میگذارند و او را در آتش جهنم میاندازند».
۱۸۳٧ـ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صقَالَ: «لَتُؤَدُّنَّ الْحُقُوقَ إِلَى أَهْلِهَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ، حَتَّى يُقَادَ لِلشَّاةِ الْجَلْحَاءِ مِنَ الشَّاةِ الْقَرْنَاءِ». (م/۲۵۸۲)
ترجمه: ابو هریره سمیگوید: رسول الله صفرمود: « سوگند به الله، روز قیامت، همهی حق و حقوق را به صاحبانشان برمیگردانید تا جایی که انتقام و قصاص گوسفند بیشاخ از گوسفند شاخدار گرفته میشود».