باب (۲۳): سفارش در مورد همسایه
۱٧۸۰ـ عن عَائِشَةَ بقَالَت: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صيَقُولُ: «مَا زَالَ جِبْرِيلُ يُوصِينِى بِالْجَارِ حَتَّى ظَنَنْتُ أَنَّهُ لَيُوَرِّثَنَّهُ». (م/۲۶۲۵)
ترجمه: عایشه لمی‌گوید: شنیدم که رسول الله صفرمود: «جبرئیل آنقدر مرا در مورد همسایه سفارش نمود که خیال کردم او را شریک ارث، قرار می‌دهد».
۱٧۸۱ـ عَنْ أَبِي ذَرٍّ سقَالَ: إِنَّ خَلِيلِى صأَوْصَانِي: «إِذَا طَبَخْتَ مَرَقًا فَأَكْثِرْ مَاءَهُ، ثُمَّ انْظُرْ أَهْلَ بَيْتٍ مِنْ جِيرَانِكَ، فَأَصِبْهُمْ مِنْهَا بِمَعْرُوفٍ». (م/۲۶۲۵)
ترجمه: ابو ذر سمی‌گوید: رسول الله صفرمود: «ای ابو ذر! هرگاه، خورش یا شوربایی درست کردی، آب آن را زیاد کن؛ سپس به یک خانواده از همسایه‌هایت، نگاه کن و آنها را بخوبی از آن شوربا، بهره‌مند گردان».