ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۲۱): در مورد این سخن الله متعال که می‌فرماید: ﴿إِنَّ ٱلۡحَسَنَٰتِ يُذۡهِبۡنَ ٱلسَّيِّ‍َٔاتِ﴾همانا اعمال نیک، گناهان را از بین می‌برند

۲۱۴۳ـ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بنِ مَسعُودٍ سقَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِىِّ صفَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ! إِنِّي عَالَجْتُ امْرَأَةً فِي أَقْصَى الْمَدِينَةِ، وَإِنِّى أَصَبْتُ مِنْهَا مَا دُونَ أَنْ أَمَسَّهَا، فَأَنَا هَذَا، فَاقْضِ فِي مَا شِئْتَ، فَقَالَ لَهُ عُمَرُ: لَقَدْ سَتَرَكَ اللَّهُ، لَوْ سَتَرْتَ نَفْسَكَ، قَالَ: فَلَمْ يَرُدَّ النَّبِىُّ صشَيْئًا، فَقَامَ الرَّجُلُ فَانْطَلَقَ، فَأَتْبَعَهُ النَّبِيُّ صرَجُلاً دَعَاهُ، وَتَلاَ عَلَيْهِ هَذِهِ الآيَةَ: ﴿وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ طَرَفَيِ ٱلنَّهَارِ وَزُلَفٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِۚ إِنَّ ٱلۡحَسَنَٰتِ يُذۡهِبۡنَ ٱلسَّيِّ‍َٔاتِۚ ذَٰلِكَ ذِكۡرَىٰ لِلذَّٰكِرِينَ١١٤﴾[هود: ۱۱۴]. فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْقَوْمِ: يَا نَبِىَّ اللَّهِ، هَذَا لَهُ خَاصَّةً؟ قَالَ: «بَلْ لِلنَّاسِ كَافَّةً». (م/۲٧۶۳)

ترجمه: عبد الله بن مسعود سمی‌گوید: مردی نزد رسول الله صآمد و گفت: یا رسول الله! من در بخش پایینی و خلوت مدینه، با زنی، خوش و بِش کردم و بجز همبستر شدن، هر کاری با او انجام دادم؛ هم اکنون هم در خدمت شما هستم؛ در حق من هر چه می‌خواهی، فیصله کن. عمر سگفت: الله متعال، راز تو را پنهان کرد؛ ای کاش! تو هم آن را می‌پوشاندی. راوی می‌گوید: رسول الله صبه او جوابی نداد. سرانجام، آن مرد برخاست و رفت. نبی اکرم صشخصی را به دنبال او فرستاد تا او را صدا بزند و این آیه را برایش تلاوت نمود: ﴿وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ طَرَفَيِ ٱلنَّهَارِ وَزُلَفٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِۚ إِنَّ ٱلۡحَسَنَٰتِ يُذۡهِبۡنَ ٱلسَّيِّ‍َٔاتِۚ ذَٰلِكَ ذِكۡرَىٰ لِلذَّٰكِرِينَ١١٤﴾«در دو طرف روز ـ صبح و ظهر و عصر ـ و هم چنین قسمتی از شب ـ مغرب و عشا ـ نماز را برپا دار؛ همانا اعمال نیک، گناهان را از بین می‌برند».فردی از میان جمع سؤال کرد: یا رسول الله! آیا این حکم، ویژه‌ی او است؟ رسول الله صفرمود: «بلکه شامل حال همه‌ی مردم می‌شود».