باب (۴): کامل شدن و خاتمه یافتن پیامبران با نبی اکرم ص
۱۵۲٧ـ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صقَالَ: «مَثَلِى وَمَثَلُ الأَنْبِيَاءِ مِنْ قَبْلِى كَمَثَلِ رَجُلٍ بَنَي بُنْيَانًا فَأَحْسَنَهُ وَأَجْمَلَهُ، إِلاَّ مَوْضِعَ لَبِنَةٍ مِنْ زَاوِيَةٍ مِنْ زَوَايَاهُ، فَجَعَلَ النَّاسُ يَطُوفُونَ بِهِ وَيَعْجَبُونَ لَهُ وَيَقُولُونَ: هَلاَّ وُضِعَتْ هَذِهِ اللَّبِنَةُ؟ قَالَ: فَأَنَا اللَّبِنَةُ وَأَنَا خَاتَمُ النَّبِيِّينَ». (م/۲۲۸۶)
ترجمه: ابوهریره سمی‌گوید: رسول الله صفرمود: «مثال من و سایر پیامبران قبل از من، مانند فردی است که خانه‌ای زیبا و کامل بسازد؛ ولی در یکی ازگوشه‌هایش، جای یک خشت را خالی بگذارد. مردم، اطراف آن خانه دور می‌زنند و با تعجب می‌گویند: آیا این یک خشت، گذاشته نمی‌شود»؟ نبی اکرم صفرمود: «من همان یک خشت و خاتم پیامبران هستم».