باب (۱۴): اجازه یافتن درباره‌ی نام گذاری به نام های فوق
۱۴۱۲ـ عَن جَابِرَ بْنَ عَبْدِاللَّهِ لقَالَ: أَرَادَ النَّبِيُّ صأَنْ يَنْهَى عَنْ أَنْ يُسَمَّى بِيَعْلَى وَبِبَرَكَةَ، وَبِأَفْلَحَ، وَبِيَسَارٍ، وَبِنَافِعٍ، وَبِنَحْوِ ذَلِكَ، ثُمَّ رَأَيْتُهُ سَكَتَ بَعْدُ عَنْهَا، فَلَمْ يَقُلْ شَيْئًا، ثُمَّ قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ صوَلَمْ يَنْهَ عَنْ ذَلِكَ، ثُمَّ أَرَادَ عُمَرُ أَنْ يَنْهَى عَنْ ذَلِكَ، ثُمَّ تَرَكَهُ. (م/۲۱۳۸)
ترجمه: جابر بن عبدالله لمی‌گوید: نبی اکرم صتصمیم گرفت تا از نام گذاری به نام‌های مقبل، برکت، افلح، یسار، نافع و مانند اینها، منع نماید؛ ولی بعدها دیدم که پیامبر اکرم صسکوت نمود و در این باره، چیزی نگفت. سرانجام، رسول الله صوفات نمود و از انتخاب این نام‌ها، منع نفرمود. بعد از آن، عمر بن خطاب سخواست تا از این کار، منع نماید؛ اما این کار را انجام نداد.