باب (۲٩): ممنوعیت بلند کردن شخص از جایش و نشستن در آن
۱۴۲۸ـ عَنِ ابْنِ عُمَرَ لعَنِ النَّبِيِّ صقَالَ: «لاَ يُقِيمُ الرَّجُلُ الرَّجُلَ مِنْ مَقْعَدِهِ ثُمَّ يَجْلِسُ فِيهِ، وَلَكِنْ تَفَسَّحُوا وَتَوَسَّعُوا» و فی رواية: قُلتُ فِي يَومِ الجُمعَةِ؟ قَالَ: فِي يَومِ الجُمُعُةِ وَ غَيرِهَا، وَكَانَ ابْنُ عُمَرَ، إِذَا قَامَ لَهُ رَجُلٌ عَنْ مَجْلِسِهِ، لَمْ يَجْلِسْ فِيهِ. (م/۲۱٧٧)
ترجمه: از ابن عمر لروایت است که نبی اکرم صفرمود: «هیچ‌کس، شخص دیگری را از جایش بلند نکند تا در جای او بنشیند؛ ولی برای دیگران، جا باز کنید».
و در روایتی آمده است که راوی می‌گوید: پرسیدم: این، مخصوص روز جمعه است؟ گفت: شامل جمعه و غیر جمعه می‌شود. قابل یادآوری است که اگر کسی برای ابن عمر لاز جایش بلند می‌شد، ابن عمر لدر جای او نمی‌نشست.